Choroba Leśniowskiego-Crohna wcale nie taka rzadka

Na początku XX wieku polski lekarz Antoni Leśniowski spotkał się z częstymi przypadkami przewlekłych stanów zapalnych jelit. Opisał wiele podobnych przypadków, które zdawały się mieć mnóstwo wspólnych cech. Nieco później, bo w roku 1932 do podobnych wniosków doszedł nowojorski medyk Burill Crohn – tym samym tworząc dokładny opis niespotykanej dotąd dysfunkcji. W taki sposób w polskiej literaturze znalazła swoje miejsce choroba Leśniowskiego-Crohna, która za granicą często nazywana jest z pominięciem warszawskiego uczonego.

 

Można ją zdefiniować jako poważne i przewlekłe zapalenie jelit, niemniej w wielu przypadkach poważne zmiany pojawiają się na całej długości układu pokarmowego, począwszy od ust, po przełyk, wątrobę, żołądek, jelito grube, a skończywszy na odbycie. W związku z ogromny obszarem, który zostaje zaatakowany przez chorobę, jej leczenie jest bardzo trudne.

Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna

W zależności od stopnia zaawansowania, a także rodzaju zainfekowanych narządów, objawy choroby Leśniowskiego-Crohna mogą się od siebie różnić. Najczęściej pierwsze pojawiają się bóle brzucha, których specyfika może być jednak w bardzo dużym stopniu podobna do tych, jakie występują w przypadku innych chorób, jak wrzody czy zgaga. Mogą być również mylone z kolką. Z reguły nasilają się zaraz po zjedzeniu większego posiłku. Nie jest to jednak regułą. Dość pospolite są w tym przypadku także gorączka, biegunka, szybka utrata wagi czy ogólne osłabienie organizmu, prowadzące często do anemii. W skrajnych przypadkach dojść może do intensywnego krwawienia z odbytu, a u dzieci do zaburzenia procesu rośnięcia. Zazwyczaj, poza wspomnianymi wyżej objawami, zaobserwować można także wymioty, nudności oraz trudności w przełykaniu. W przypadku wystąpienia opisanych dolegliwości, należy rzecz jasna niezwłocznie udać się do lekarza.

Przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna

Przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna nie są dokładnie znane. Lekarze starają się odnaleźć jeden aspekt, który jest za nią odpowiedzialny, jednak jak do tej pory im się to nie udało. Dlatego wskazuje się na wiele różnych czynników. Podstawowym jest czynnik związany z uwarunkowaniami genetycznymi. L-C może być bowiem niejako zapisana w naszym kodzie DNA, przez co uaktywnia się na różnych etapach życia. Ponadto wskazuje się także na tzw. „mikroflorę jelitową”, inaczej nazywana jako flora bakteryjna. Jest to odrębny ekosystem mikroorganizmów, które w naszym ciele żyją w ogromnych ilościach. W największym skupisku występują w jelicie grubym i stanowią ok. 80% masy kału. Z reguły pełnią wiele pożytecznych funkcji, jak chociażby stymulacja układu odpornościowego, jednak lekarze wskazują, iż mogą one niejako przyczynić się do wystąpienia L-C.

Diagnostyka choroby Leśniowskiego-Crohna

Najpowszechniejszymi sposobami wykrycia choroby są kolonoskopia, wykonanie endoskopowego obrazu jelita oraz ewentualne badanie histopatologicznego wycinków zaatakowanych narządów. Ponadto wykonuje się różne procedury dodatkowe, takie jak chociażby analiza krwi. Z reguły u chorych dochodzi do obrzęku ścian jelita – pomocne w odpowiedniej diagnozie okazać się może wykrycie licznych ropni w jamie brzusznej. Leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna polega w znacznej mierze na aplikacji dużych dawek różnych antybiotyków, które jednak mają za zadanie jedynie złagodzić wszystkie występujące dolegliwości i pomóc pacjentowi dojść do pełni sił. Wiele zależy również od samego chorego – musi on bowiem zainicjować restrykcyjną dietę, która zmniejszy ból i pozwoli normalnie funkcjonować. Należy unikać ostrych potraw oraz takich, które charakteryzują się bardzo dużą ilością tłuszczu. Każde zakupy w sklepie muszą być poważnie przemyślane. Wszelkie etykiety, które znajdują się na produktach, powinny być dokładne przeanalizowane, tak aby uniknąć m.in. nadmiernych dawek cukru, różnych tłuszczy czy często stosowanych składników chemicznych, które mają za zadanie wzmocnić smak lub nadać danej potrawie odpowiedniego koloru. Oczywiście bardzo pomocna okazać się może fachowa pomoc ze strony dietetyka. Za sprawą konsultacji z odpowiednim specjalistą jesteśmy w stanie dostosować cały proces żywieniowy do przechodzonej przez nas choroby, dzięki czemu jej wpływ nie będzie tak bardzo wyniszczający.

Leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna

Należy mieć na uwadze fakt, iż pełne wyleczenie choroby Leśniowskiego-Crohna jest najprawdopodobniej niemożliwe. Cały proces terapii sprowadza się do ciągłej minimalizacji objawów, a także niedopuszczenia do ich nawrotów. Leczenie jest jednak konieczne. Wszelkiego rodzaju powikłania związane z długotrwałym zaniechaniem wszystkich form kuracji mogą okazać się bardzo niebezpieczne. Wyniszczenie organizmu, anemia, apatia, spadek masy ciała, nieprawidłowe działanie mięśni, a także osłabiony system immunologiczny to tylko niektóre z nich. Jeżeli choroba Leśniowskiego-Crohna jest rozciągnięta w czasie i zdąży zaatakować większość obszaru jelita, możliwe jest nawet wystąpienie stanu rakowego. Zdarza się to rzadko, bo przy mniej więcej 1,5% wszystkich przypadków, jednak należy mieć na względzie to, że może do tego dojść, jeżeli nie będziemy przestrzegać wytycznych lekarza.

Artykuł napisany we współpracy z redakcją portalu Gastryczne.pl.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *